تقصیر من نبود، که شعرم بهانه بود

تقویم خاطرات قدیمم بهانه بود

آن شب اگر به خدا آه تو نبود

برف کویر شهر عجب بی بهانه بود

دیگر نگو به احترام کلام تو مانده ام

شعرت برای آن شب شعرم بهانه بود

تسبیح یادگار تو در جانماز ماند

آن پاره های عکس تو تنها بهانه بود

حوا نبود آنکه تو را بر زمین نهاد

این سیب از برای تو آدم بهانه بود

شادی برای کوچه من سهم ساده ایست

حافظ برای فاتحه هایم بهانه بود

دیدی برای رفتن من گریه می کنی؟

این شعر هم برای حضورت بهانه بود